A myślałam, że będzie spokojnie...

A więc dotarłam ledwo żywa do pracy. Najpierw ja się kręciłam, później Młody się kręcił i tak się zeszło pół nocy. I jeszcze te komary.
Start od 7 trochę mnie powala. Już zarzuciłam śniadanko w domku. Ograniczam się do mycia zębów, głowy – ze względu na wysoką temperaturę nie suszę suszarką, tylko grzywka przechodzi w stan suchy, spinam je w kucyk (raczej kucyczek), maluję oczy, wciągam garderobę przygotowaną dnia wczorajszego – dlatego też codziennie przeglądam pogodę, bym nie poleciała w rajstopach (np.), błyszczyk na usta (a to już w windzie) i w drogę. W pracy pomalutku się rozkręcam – ode mnie z zespołu nie ma jeszcze nikogo, więc ja z kubkiem kawy i ciastem (z reguły pustym rogalem francuskim) zaczynam dzień. Oczywiście dziś przeanalizowałam wyniki prezydenckie, spojrzałam tu i tam. Zaplanowałam, że w końcu ogarnę biurko, na spokojnie. Szefostwo poza biurem, więc czas na porządki. Spokojnie to było do 11, a później do 15 młyn. A nawet po. Umówiłam się z mężem, że on wróci z Młodym z przedszkola później, a ja się trochę kimnę. No i nie było mi dane. Bo jak tu nie zajrzeć, co nowego u moich blogowych znajomych? Na dodatek panowie z wiertarką na rusztowaniach tańczyli (mamy aktualnie gości za oknem – remont elewacji), no i telefon dzwonił. I podobno to jest tak – jaki poniedziałek tak i cały tydzień.
Ale teraz tak sobie myślę. Wyspać to ja się zdążę. A zajrzeć na bloga, np. Polly, której walnęła piątka za złożone śluby w necie (znalazłam w necie – obchodzi się wtedy rocznicę zwaną weselem drewnianym – Polly i drewno – ciekawe połączenie), Bovary, która choruje na dziwną, chorobliwie drogą lalkę – takie ciekawe rzeczy mogłyby mnie ominąć.