O dzieciakach i z dzieciakami....

W ostatnim tygodniu zostałam zgrabnie zaczepiona na korytarzu w pracy przez najwyższego firmy. Gadka szmatka, m. in. o koleżance, która spodziewa się dziecka (drugiego). Jako że ja jestem mamą jednego mężczyzny – zakwalifikowanego, na dzień dzisiejszy, trzylatka do przedszkola od września – padło pytanie od najwyższego w sprawie moich planów pomnażania rodziny. Ja nie lubię owijać w bawełnę, więc odparłam – jeśli chodzi o prokreację w moim wydaniu to dla mnie temat jest zakończony. Najwyższy ma poczucie humoru (jeśli tylko chce), więc niezrażony moją odpowiedzią zapytał – dlaczego. Ja na to, że może z drugim mężem. Najwyższy na to, że mąż pewno na początku w tworzeniu potomstwa się angażował. Ja na to – jak mężczyźni w większości. Ale on ma zięcia, który opiekuje się dzieciakami. Tylko, że ma dwa metry. Ja na to – metry to nie problem. No i tym optymistycznym akcentem rozstaliśmy się na korytarzu.
Właśnie dwie moje bliskie koleżanki urodziły synków – po raz drugi. No i mnie też się zatęskniło do takiego pachnącego maleństwa, jednak tylko przez chwilę…

Miłego odpoczynku i niedzielowania. U nas cały dzień słoneczko, więc ja i mój młody mężczyzna pojechaliśmy do lasu i tam zrobiliśmy ok. 5 km. Fajnie się powłóczyć nigdzie się nie spiesząc ….